Léon Spilliaert

Léon Spilliaert (Oostende, 28 juli 1881 – Brussel, 23 november 1946) was een van de voornaamste Belgische beeldende kunstenaars uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Hij was actief als tekenaar, illustrator, lithograaf en kunstschilder.

In zijn beginperiode droeg hij bij tot de ontwikkeling van het symbolisme in de beeldende kunst in België. In tegenstelling tot andere Belgische symbolisten, zoals Xavier Mellery en Fernand Khnopff, volgde Spilliaert een andere en eigenzinnige weg bij de interpretatie van de wereld rondom hem. Hij deed dit door evocatie van stemmingen die hij "verwoordde" in zijn werk met een minimum aan middelen. Zijn stijl is lineair, grafisch en maakt gebruik van een beperkt, subtiel, vaak somber kleurenpalet (zwart, sepia, donkerblauw). Hij was een eigenzinnige symbolist en meester van de psychologische en existentiële tekenkunst aan het begin van de 20e eeuw. Zijn werk vertoont kenmerken van moderniteit, maar niet noodzakelijkerwijs de essentiële elementen van het expressionisme door zijn gebrek aan emotionele exuberantie.

Eigentijdse kunstcritici, zoals Karel van de Woestijne, interpreteerden zijn stemmingen dan ook als een "literaire realisatie", eerder dan als het werk van een "schoon schilder".

Zijn werk is aldus moeilijk in één stijl onder te brengen en hij blijft een buitenbeentje in de Belgische schilderkunst, wars van invloeden van de vele andere kunststijlen uit zijn tijd. Zijn beste periode ligt vòòr 1914 als excentrieke ziener van een vreemde realiteit. Lees meer op Wikipedia