Léon Spilliaert

In zijn beginperiode droeg hij bij tot de ontwikkeling van het symbolisme in de beeldende kunst in België. In tegenstelling tot andere Belgische symbolisten, zoals Xavier Mellery en Fernand Khnopff, volgde Spilliaert een andere en eigenzinnige weg bij de interpretatie van de wereld rondom hem. Hij deed dit door evocatie van stemmingen die hij "verwoordde" in zijn werk met een minimum aan middelen. Eigentijdse kunstcritici, zoals Karel van de Woestijne, interpreteerden zijn stemmingen dan ook als een "literaire realisatie", eerder dan als het werk van een "schoon schilder".
Zijn werk is moeilijk in één stijl onder te brengen en blijft een buitenbeentje in de Belgische schilderkunst, wars van invloeden van de vele andere kunststijlen uit zijn tijd. Zijn beste periode ligt vòòr 1914 als excentrieke ziener van een vreemde realiteit. Lees meer op Wikipedia
1
Boek